مقایسه شیوع سندرم درون گرایی و برون گرایی در بیماران بستری به علت خودکشی در بیمارستان های آموزشی خرم آباد در شش ماهه اول سال ۱۳۸۸

خودکشی موجب یک درصد موارد مرگ بوده و جزء هشت عامل عمده مرگ و میر است. یکی از عوامل زمینه ساز خودکشی اختلالات روانپزشکی است. دو مشکل درون گرایی و برون گرایی به عنوان مشکلات روانی آشکاری در افراد اقدام کننده به خودکشی شناخته شده اند. در این مطالعه میزان شیوع درون گرایی و برون گرایی در افراد اقدام کننده به خودکشی و ارتباط این دو با تعداد دفعات خودکشی و احتمال اقدام به خودکشی در آینده بررسی شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه 200 نفر بیمار بستری شده به علت خودکشی ، با استفاده از پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند تا میزان شیوع درون گرایی و برون گرایی در آنها مشخص شود. هم چنین تعداد دفعات اقدام به خودکشی و میانگین نمره احتمال اقدام مجدد به خودکشی در هر بیمار محاسبه شد و میانگین آنها در بین گروههای درون گرا و برون گرا و گروه طبیعی مقایسه گردید. بحث و نتیجه گیری: تمایل به درون گرایی و برون گرایی به طور شایعی در افراد اقدام کننده به خودکشی دیده می شود. خطر اقدام به خودکشی در آینده، در افراد متمایل به برون گرایی بیشتر از افراد متمایل به درون گرایی می باشد یافته ها: به طور خلاصه از 200 بیمار بررسی شده، 120 مورد (60 درصد) متمایل به برون گرایی، 70 مورد (35درصد) متمایل به درون گرایی و 10 مورد (5 درصد) طبیعی بودند. تعداد دفعات اقدام به خودکشی در گروههای متمایل به برون گرایی و درون گرایی و افراد طبیعی تفاوت معناداری نداشت. هر چند میانگین آن در گروه متمایل به برون گرایی بیشتر از گروه متمایل به درون گرایی و در هر دو گروه بیشتر از افراد طبیعی بود. احتمال اقدام مجدد به خودکشی به طور معناداری در گروه متمایل به برون گرایی بیشتر از گروه متمایل به درون گرایی بوده و در هر دو گروه بیشتر از افراد طبیعی بود.